1. |
... e eu son rei!
03:21
|
|
||
Non hai respiro nin tregua, nunca deixas de ladrar
arrólate nas silveiras que é onde tes que estar
Quédache grande o meu traxe, quédache grande de máis
o galo faise galiña lonxe do curral
Cala xa, non dis nada que me interese
Fártasme, non es nada non es ninguén, e eu son rei
(é por iso que) Fártasme, non es nada non es ninguén, e eu son rei
Torres máis altas caeron e ti tamén has caer
estás metido na lama e xa non fas pé
Gardas penumbra nas veas, mesturas frío e calor
eu son o que vai de fronte, véxote mellor
Cala xa, non dis nada que me interese
Fártasme, non es nada non es ninguén, e eu son rei
(é por iso que) Fártasme, non es nada non es ninguén, e eu son rei
Baixa a cabeza ó meu paso, aprende o que hai que aprender
e cando o deas aprendido, vólvelo aprender
"Homiño quere ser home", na lingua do perdedor
confunde a fala cos berros, que contradición
Cala xa, non dis nada que me interese
Fártasme, non es nada non es ninguén, e eu son rei
(é por iso que) Fártasme, non es nada non es ninguén, e eu son rei
Non es nada, non es ninguén, e eu son rei
Non es nada, non es ninguén, e eu son rei!
|
||||
2. |
A gata
03:59
|
|
||
Cansei de dalo todo, non me queda máis
caín de canso, cansei de andar
A gata sempre mía, pide sen parar
o seu reclamo non xustifica a condena
Deixar de ser quen son, prender a mecha noutro corazón
volver brillar á fin, recuperando aquilo que perdín
Función decepcionante, pouco que engadir
a trama é mala, igual ca ti
A gata non perdoa, sabe rabuñar
afía as garras, no lombo de quen se vira
Deixar de ser quen son, prender a mecha noutro corazón
volver brillar á fin, recuperando aquilo que perdín
O rato non se vai, non hai medo
Vivo ceibo como quero
digo sempre o que penso
Logrei saír da gabia na que me tirou
o seu recordo, alí quedou
A gata busca un tellado, deses que non hai
e a cada chimpo, vaise murchando por dentro
Deixar de ser quen son, prender a mecha noutro corazón
volver brillar á fin, recuperando aquilo que perdín
O rato non se vai, non hai medo
|
||||
3. |
Disque
04:10
|
|
||
Espido boto a camiñar, nin frío nin calor
a lúa vólvese anunciar, veñen os voitres
Principio de acción-reacción, presaxio dun final
o viño que se derramou, estaba podre
Días en branco fannos escravos, deixan á sombra vidas revoltas
É triste espertar e ter que ver que todo o meu esforzo se perdeu
É triste espertar e ter que ver que a confianza se volveu romper
Non pidas unha explicación, se non queres oír
dicíndome que es mellor, entre responsos
Non suma nunca a división, so dá pra repartir
Quedoume claro que estraguei, o tempo todo
Días en branco fannos escravos, deixan á sombra vidas revoltas
É triste espertar e ter que ver que todo o meu esforzo se perdeu
É triste espertar e ter que ver que a confianza se volveu romper
Pensei que era un bo sitio onde acabar
carguei con todo o peso sen dubidar
e vin que non se avanza mirando atrás
Días en branco fannos escravos, deixan á sombra vidas revoltas
É triste espertar e ter que ver que todo o meu esforzo se perdeu
É triste espertar e ter que ver que a confianza se volveu romper
|
||||
4. |
Bestas sen ferrar
03:59
|
|
||
Nomes que se van cando amansa a dor
levan canda si o que non brotou
cantos? (cantos máis) chegarán para azoutar
bestas (sen ferrar) loitarán ata axeonllar
Vai medrar lonxe de aquí
vai medrar lonxe de min
Forte convicción en reafirmar
xermes que non dan froito sen regar
buscas (sen paixón) algo que nunca atoparás
todo (malo e bo) ficará neste pantalán
Non hai mención para ti, fraco favor, consentir
Non hai mención para ti, fraco favor, consentir
Cinzas que xa non volverán arder
restos do que foi e non puido ser
eivas, (contra nós) outra vez cuspes negación
liñas (sen valor) sen dicción e sen opinión
Vai medrar lonxe de aquí
vai medrar lonxe de min
vai medrar, vai medrar, vai
Vai, vai medrar, lonxe de aquí
Vai, vai medrar, lonxe de min
Vai medrar, vai medrar
|
||||
5. |
|
|||
Agóchase unha gran verdade detrás do que non deixas ver
nunca soubeches dala cara e non foi distinto esta vez
A túa vida está baseada na escura "arte" do mentir
unha mentira leva a outra, rutina na que has de seguir
Non hai maneira de arranxalo se queres que se arranxe só
Ti buscas o perdón sen negociación, sen mirar atrás, (tan só por)
ti nunca cambiarás, non queres cambiar, e non das opcións, (sabes que si)
Explícame que te motiva a urdir historias sen guión
paxaros que non pÍan claro aniñan homes sen valor
Completamente obsesionado non te das conta que o mellor
non é mellor por estar lonxe senón por telo ó teu carón
Non hai maneira de arranxalo se queres que se arranxe só
Ti buscas o perdón sen negociación, sen mirar atrás, (tan só por)
ti nunca cambiarás, non queres cambiar, e non das opcións, (sabes que si)
Sinto como todo acaba hoxe, sinto como xa nada se esconde
Explícame que te motiva a urdir historias sen guión
paxaros que non pían claro aniñan homes sen valor
Completamente obsesionado non te das conta que o mellor
non é mellor por estar lonxe, senón por telo ó teu carón
Non hai maneira de arranxalo se queres que se arranxe só
|
||||
6. |
4centos80
03:59
|
|
||
Crin en ti, apostei, eu cumprín, axudei, pero ti sabes enganar
Menos mal que marchei, non seguín a ceder, rematou, deixa de actuar
Estabas de máis, estabas de máis, estabas de máis, rachou
Estabas de máis, estabas de máis, estabas de máis, rachou
Estafador
Sopesei as opcións, ti ou eu, fácil foi, escollín e non dubidei
Coma min non hai dous, coma ti un millón, moitos máis dos que desexei
Estabas de máis, estabas de máis, estabas de máis, rachou
Estabas de máis, estabas de máis, estabas de máis, rachou, rachou
Estabas de máis, estabas de máis, estabas de máis, rachou
Estabas de máis, estabas de máis, estabas de máis, rachou
Estabas de máis, estabas de máis, estabas de máis, rachou
Estabas de máis, estabas de máis, estabas de máis, rachou, rachou
|
||||
7. |
O non arrepentido
03:56
|
|
||
Éivasme non sabes razoar, esquecín, lembrarás
Contra min non podes nada xa, vas ter que mellorar
Lonxe de dar un paso adiante
láiaste en van do desenlace
compre arrancar as malas herbas
recollerás o que sementas
Éivasme non sabes razoar, esquecín, lembrarás
Contra min non podes nada xa, vas ter que mellorar
Queda por ver despois ou antes
se hai colisión entre xigantes
confrontación innecesaria
esta partida está gañada
Non me pidas nada
leva o que traias
Éivasme non sabes razoar, esquecín, lembrarás
Contra min non podes nada xa, vas ter que mellorar
|
||||
8. |
Pouca
03:40
|
|
||
Conservo o don de escorrentar do meu carón
a todo aquel que me fai mal
sen importar se quedo ben ou menos ben, tanto me ten
O teu sermón faise eterno, deixa de darme consellos
nada cambiou neste tempo, nada
Destinado a estar enraizado coas ideas que me fan libre
contraveño todas as normas, as escritas e as invisibles
Resúltame irónica a situación
non sei moi ben por que pensei que eras mellor
o que foi Un agora xa partiu en Dous
E no silencio marmulas frases e frases gastadas
que de ti non esperaba, nunca
Pensabas que bastaba só con agardar
Pensabas que ía esquecer e claudicar
Descártote polo que fas non por quen es
punto e final dunha tensión sen resolver
endémica demostración de proceder
E do silencio rescato frases que tiña esquecidas
e que hoxe cobran sentido, hoxe
Destinado a estar enraizado coas ideas que me fan libre
contraveño todas as normas, as escritas e as invisibles
|
||||
9. |
Aela
04:04
|
|
||
Abrígame coa redención do teu ollar
envólveme no teu alentar, faime brotar
Na pausa fica o saber, menciña do desleixado
Agradecido por ter calado no teu peirao
Linguas de trapo, medias verdades, loita de cervos mansos
onte feridos, hoxe sandados, por sempre liberados
Promesas que morren ó nacer, efémeras
veleno que me contaminou, lento e feroz
Linguas de trapo, medias verdades, loita de cervos mansos
onte feridos, hoxe sandados, por sempre liberados
Logrei deixar a un lado todo o pasado
e así saín do lodo que me varaba
autor tenaz desta cantiga que amaso
para ceibar as débedas que me ataban
Mestúrame con area e sal, faime medrar
que prenda en min toda convicción, firme e real
Na pausa fica o saber, menciña do desleixado
Agradecido por ter calado no teu peirao
Linguas de trapo, medias verdades, loita de cervos mansos
onte feridos, hoxe sandados, por sempre liberados
|
||||
10. |
Ondas e rochas
04:42
|
|
||
Como preciso do que ti me das, que grande falla
pois no deserto no que te agardei a noite abrasa
e só a min se me ocorre deixar cabo da cama
e así de sede non vaia morrer, auga salgada
Ondas e rochas, miden as forzas
Se un alumea tanto coma o sol, quente ou non quente
outro asemella o negro conxelar da fría neve
so agardo o día no que poida ver que o conto cambie
e sexa a neve quen derreta ó sol e os dous gañen
Ondas e rochas, miden as forzas
Un remanso de sostida calma aletarga ó vendaval
Furia do volcán que me sinala
nesta noite de mornas lembranzas do senlleiro cavilar
Outra tensión, distinto repousar
Atrás quedou o esgrevio camiñar
O escuro pranto non se escoita aquí, xa non me doe
a espiña inerte conseguiu saír, volveu ó monte
desentrabar a nosa rendición non foi doado
as cousas céibanse por fin da cor do triste fado
Ondas e rochas, miden as forzas
Un remanso de sostida calma aletarga ó vendaval
Furia do volcán que me sinala
nesta noite de mornas lembranzas do senlleiro cavilar
|
||||
11. |
O feitizo da carne
04:01
|
|
||
Golpe a golpe, ¿quen non torce?
Ateigamos os beizos ¿de que?, do feitizo da carne
personaxes distintos e iguais nun rueiro de fame
Nunca verás ningún lobo correr diante da súa lebre
non é peor por deixar de morder, sabe ben o que quere
Ferro!
Só hai segura unha cousa, meu ben, queira un ou non queira
empachamos co prebe que vai dende o río á fervenza
nunca verás ó raposo chorar pois criouse descalzo
non é mellor por sentarse a cear e lamber do meu prato
Ferro!
Gardo as gadoupas, signo de forza
Non penso recuar, encaro a situación
xa non agroma o son dese canso bruar
Devoramos sen mediar palabra
o momento antes que caducara
Non se aposta contra o tempo
apoucado mensaxeiro
Vou!
|
||||
12. |
Agra de cemento
04:50
|
|
Streaming and Download help
If you like Traboute, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp